Pląsawica Huntingtona

Pląsawica Huntingtona (choroba Huntingtona, łac chorea chronica hereditaria progressiva, ang Huntington’s disease, chorea progressiva maior, HD) jest to choroba genetyczna ośrodkowego układu nerwowego objawiająca się niekontrolowanymi ruchami oraz otępieniem. Nasilenie objawów rozwija się w czasie. Pląsawica Huntingtona dziedziczona jest autosomalnie dominująco, występuje w Polsce z częstotliwością 1 na 15 000 osób.

Do objawów choroby należą:

  • niekontrolowane ruchy (ruchy pląsawicze)
  • pojawienie się drżenia rąk i nóg
  • zmniejszenie napięcia mięśni (nie dotyczy postaci młodzieńczej, w której napięcie mięśni jest wzmożone)
  • zaburzenia umysłowe, otępienie, postępujące zaburzenia pamięci
  • zmiany osobowości, depresja.

Przebieg choroby jest powolny i postępujący, z czasem pojawiają się zaburzenia mowy i połykania, zaś chory staje się uzależniony od pomocy innych ludzi. Zachłystowe zapalenie płuc spowodowane zaburzeniami połykania jest pierwszą przyczyną śmierci pacjentów z pląsawicą, odpowiadając za 85% zgonów.

Dotychczas nie znaleziono skutecznych metod leczenia tej choroby, stosuje się jednak leczenie objawowe, mające na celu złagodzenie pląsawicy, omamów czy depresji.