Zespół Edwardsa

Zespół Edwardsa (ang Edwards’ syndrome, trisomy 18) – zespół wad wrodzonych spowodowany trisomią chromosomu 18 (47,XX,+18 albo 47,XY,+18), częstość jego występowania szacowana jest na 1:8.000 urodzeń

Około 95% płodów z trisomią 18 ulega spontanicznemu poronieniu, a 30% żywo urodzonych dzieci z zespołem Edwardsa umiera w pierwszym miesiącu życia, tylko 10% przeżywa 1 rok. Częstość zespołu Edwardsa wzrasta z wiekiem matki, tak jak w zespole Downa.

Objawy chorobowe:

  •     niska masa urodzeniowa noworodka (dystrofia wewnątrzmaciczna)
  •     deformacje czaszki:
    •         mikrocefalia (małogłowie)
    •         łódkogłowie (scaphocephalia)
    •         dolichocefalia
    •         wydatna potylica (91%)
    •         hiperteloryzm
    •         wąskie szpary powiekowe (80%)
    •         wady rogówki i tęczówki
    •         mikrognacja
    •         mikrostomia (86%)
    •         poszerzenie szwów i ciemiączek
  •     nisko osadzone, dysplastyczne małżowiny uszne
  •     pojedyncza bruzda zgięciowa dłoni
  •     nadmiar skóry na szyi (86%)
  •     szeroko rozstawione brodawki sutkowe (hiperteloryzm brodawek sutkowych – 90%)
  •     anomalie szkieletu:
    •         krótki mostek (blisko 100%)
    •         zwichnięcie stawów biodrowych (82%)
    •         deformacje zgięciowe palców, nakładające się na siebie palce
    •         stopa końsko-szpotawa (89%)
    •         aplazja kości promieniowej
    •         wydatne pięty
    •         zgięcie podeszwowe paluchów („młotkowaty paluch” – 89%)
    •         rozszczep tylny kręgosłupa
    •         dodatkowe ciemiączka
  •     wady serca:
    •         przetrwały przewód tętniczy (PDA)
    •         ubytek przegrody międzykomorowej (VSD)
  •     uchyłek Meckela
  •     wady rozwojowe nerek
  •     atrezja przełyku
  •     hipoplazja paznokci (blisko 100%[3])
  •     zmiany dermatoglifów
  •     wady narządów płciowych
    •         hipoplazja warg sromowych większych (blisko 100%)
    •         przerost łechtaczki (89%)
    •         wnętrostwo
  •     drgawki (62%)
  •     niepełnosprawność intelektualna.

Stosuje się jedynie leczenie objawowe:

  •     wspieranie czynności życiowych,
  •     zapobieganie infekcjom,
  •     modyfikacje sposobów karmienia np. karmienie sondą czy suplementacja składników pokarmowych,
  •     zabiegi chirurgiczne (serca, cewy nerwowej),
  •     rehabilitacja (o ile jest możliwa) i poprawa motoryki pacjenta.