Głóg dwuszyjkowy (Crataegus laevigata (Poir.) DC.) – to gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny różowatych, którego rodzimym obszarem jego występowania jest Europa. W Polsce jest on pospolity na całym obszarze kraju, ma status gatunku rodzimego.
Surowcem zielarskim tej rośliny są kwiatostany, zwykle z najbliższymi liśćmi (Inflorescentia Crataegi-Flos Crataegi). Owoce również mają działanie lecznicze, ale dwukrotnie słabsze. Głóg zawiera następujące substancje: saponiny, flawonoidy, związki purynowe (adenina, guanina), nukleozydy (adenozyna, guanozyna), garbniki, witaminy, związki kumarynowe (eskulina, fitosterole).
Działanie lecznicze obejmuje głównie obszar układu krwionośnego: rozkurcza naczynia wieńcowe serca i uspokaja, w postaci naparu lub nalewki spirytusowej stosuje się przy nadciśnieniu, przy nerwicach, bezsenności, dolegliwościach wieku starczego oraz w leczeniu po zawale mięśnia sercowego. Głóg wykazuje działanie zbliżone do substancji czynnych naparstnicy purpurowej, ale w odróżnieniu od niej działa łagodnie i nie wykazuje oddziaływań ubocznych. Wskazane jest jednak używanie obu tych ziół równocześnie, ze względu na ich korzystny synergizm.