Leki przeciwzakrzepowe lub antykoagulanty – jest to grupa leków spowalniających, utrudniających, bądź uniemożliwiających krzepnięcie krwi. Stosuje się je w profilaktyce zakrzepic różnego pochodzenia oraz w leczeniu istniejących zakrzepów w żyłach o powolnym przepływie krwi. Leki te są mało skuteczne w leczeniu i profilaktyce zakrzepów w tętnicach, które zwykle składają się głównie z czopów płytek krwi z niewielką zawartością fibryny.
Podział
Antagoniści witaminy K
Pod względem budowy chemicznej antagonistów witaminy K można podzielić na:
- pochodne 4-hydroksykumaryny
- Acenokumarol
- Warfaryna
- pochodne indan-1,3-dionu
- Fenindion
Ich działanie polega na blokowaniu enzymu, odpowiedzialnego za regenerację (a tym samym działanie) witaminy K.
Heparyna i leki heparynopodobne
(łac. Heparinum) – organiczny związek chemiczny, polisacharyd zbudowany z około 80 reszt monosacharydów, pochodnych glukozy (głównie N-siarczan-6-o-siarczan-D-glukozoaminy) i kwasu L-iduronowego, połączonych w nierozgałęziony łańcuch. Cząsteczka ma ładunek ujemny.
Jest naturalnym czynnikiem zapobiegającym krzepnięciu krwi w naczyniach krwionośnych, działając hamująco na wszystkie jego etapy, głównie na fazę przejścia protrombiny w trombinę i jej działanie na fibrynogen.
Inhibitory trombiny
Leki blokujące bezpośrednio działanie jednego z czynników krzepnięcia krwi – trombiny. Ich efektywność nie jest uzależniona od obecności w osoczu innych czynników, np. antytrombiny. Działanie polega na tworzeniu z trombiną trwałych kompleksów.
W lecznictwie stosuje się syntetyczne pochodne hirudyny, która jest naturalnym, nieodwracalnym inhibitorem trombiny.