Żółta gorączka (Febris flava) jest to choroba wywoływana przez wirusa należącego do grupy tzw flaviwirusów. Infekcja może przebiegać pod różnymi postaciami klinicznymi – od łagodnych objawów do ciężkiej choroby, która kończy się śmiercią. Słowo „żółta” w nazwie pochodzi od żółtaczki towarzyszącej części zakażeń wirusem.
Wirus febry przenoszony jest między innymi przez komary, a występuje on w szerokim pasie okołorównikowym w 33 krajach Afryki i w 11 krajach Ameryki Południowej.
Typowymi objawami żółtej febry są: gorączka, bóle głowy, dreszcze, nudności, osłabienie, zażółcenie skóry i zaczerwienienie spojówek. Wśród ciężkich powikłań choroby wymienia się uszkodzenie wątroby i nerek oraz krwawienia z przewodu pokarmowego (gorączka krwotoczna).
Historyczne źródła podawały śmiertelność w przedziale 1 na 17 przypadków (5,8%) i 1 na 3 przypadki (33%), zaś broszura WHO na temat żółtej febry zaktualizowana w 2001 podaje, że 15% pacjentów wchodzi w „fazę toksyczną” i połowa z nich umiera w ciągu 10–14 dni, a reszta zdrowieje.
W Polsce można się zaszczepić przeciwko żółtej febrze w Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych w pracujących przy nich Poradniach Medycyny Tropikalnej i w Instytucie Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni. Szczepienie potwierdzane jest międzynarodową książeczką zdrowia (tzw żółta książeczka), której posiadanie jest warunkiem wjazdu do części krajów, posiadających obowiązek szczepienia na żółtą febrę.