Macierzanka tymianek (Thymus vulgaris L.) jest gatunkiem rośliny należącym do rodziny jasnotowatych. Zwyczajowo nazywany jest także tymiankiem pospolitym, tymiankiem właściwym, czy tymianem. Roślina ta pochodzi z rejonów Morza Śródziemnego, obecnie rośnie dziko w Maroku, Grecji, Turcji, Włoszech i Hiszpanii, jest uprawiana w wielu regionach świata.
Tymianek znany był już w starożytności, Egipcjanie stosowali go do kadzideł i mumifikacji zwłok. Natomiast Samarytanie używali go jako środka bakteriobójczego na 3000 lat p.n.e.
Jako roślina lecznicza posiada szerokie zastosowanie: jest środkiem pobudzającym organizm fizycznie, psychicznie i wpływa na krążenie krwi w naczyniach włosowatych (kapilarach), wzmacnia sprawność układu nerwowego i pobudza sprawność umysłową, pobudza łaknienie, podwyższa ciśnienie krwi, działa moczopędnie, napotnie, wiatropędnie, lekko hipnotyzująco, przeciwrobaczo, wywołuje miesiączkowanie, pobudza leukocytozę (powiększa liczbę białych ciałek krwi w przypadku chorób zakaźnych), oddziałuje dezynfekująco, znieczulająco, przeciwzakrzepowo, działa bakterio- i grzybobójczo oraz wykrztuśnie. Stosuje się go przy kaszlu, dolegliwościach gardła (kaszel, chrypka) do poprawiania apetytu, a także trawienia.
Ze względu na swoje właściwości tymianek stosowany jest przede wszystkim do przygotowania płukanki gardła, naparu inhalacyjnego a także do sporządzania płukanki do pielęgnacji włosów. Może być używany jako antyseptyk, środek bakteriobójczy, przeciwgnilny, przeciwreumatyczny, przeciwpasożytniczy, przyspiesza zabliźnianie trudno gojących się ran, niszczy drożdżaki i grzybki, przeciwdziała jadowi żmij.