Niedoczynność tarczycy

Niedoczynność tarczycy (hypothyreosis, hypothyroidismus, ang. hypothyroidism) jest to choroba ludzi i zwierząt spowodowana niedoborem hormonów tarczycy, prowadzącym do spowolnienia procesów metabolicznych.

Niedoczynności tarczycy towarzyszą często subtelnie wyrażone objawy podmiotowe, które są powiązane ze spowolnionym tempem reakcji katabolicznych:

  •     zwiększenie masy ciała
  •     uczucie zmęczenia, osłabienie, senność, trudności w koncentracji, zaburzenia pamięci, stany depresyjne
  •     łatwe marznięcie, uczucie chłodu
  •     przewlekłe zaparcia (spowolnienie perystaltyki)
  •     sucha, zimna, blada, nadmiernie rogowaciejąca skóra (objaw brudnych kolan) – jako wyraz zmniejszonego przepływu krwi i zahamowania czynności gruczołów łojowych i potowych
  •     obrzęki podskórne (tzw. obrzęk śluzowaty) – skutek nagromadzenia glikozaminoglikanów (kwas hialuronowy), zatrzymujących wodę, których syntezę normalnie hamuje T3 (dotyczą twarzy, zwłaszcza powiek)
  •     łamliwe włosy, czasem przerzedzenie brwi
  •     zmieniony głos (pogrubienie strun głosowych)
  •     bradykardia zatokowa
  •     ściszone tony i powiększona sylwetka serca (płyn w worku osierdziowym – obrzęk śródmiąższowy)
  •     nieregularne miesiączkowanie

Leczenie niedoczynności tarczycy polega na suplementacji L-tyroksyny (L-T4) w indywidualnie dobranej dawce dobowej, rozpoczynając od dawek małych, leczenie jest długotrwałe, zwykle dożywotnie.