Przewlekła obturacyjna choroba płuc

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) (ang COPD Chronic Obstructive Pulmonary Disease, łac Morbus obturativus pulmonum chronicum) jest to zespół chorobowy, charakteryzujący się postępującym i niecałkowicie odwracalnym ograniczeniem przepływu powietrza przez drogi oddechowe. Ograniczenie przepływu wynika z choroby małych dróg oddechowych i zniszczenia miąższu płucnego (rozedmy) o różnym nasileniu i jest najczęściej związane z nieprawidłową odpowiedzią zapalną ze strony układu oddechowego na szkodliwe pyły i substancje, z jakimi chory ma do czynienia w ciągu swojego życia.

Najczęstszą przyczyną POChP jest narażenie na dym tytoniowy, choć inne czynniki, takie jak substancje drażniące z powietrza oraz stany wrodzone, na przykład niedobór alfa1-antytrypsyny, również mogą doprowadzić do rozwinięcia się choroby. W Stanach Zjednoczonych choroba ta jest czwartą pod względem częstości przyczyną zgonów.

Objawy są niespecyficzne, dominuje jednak duszność. Rozpoznanie stawia się na podstawie badania spirometrycznego, natomiast leczenie ma charakter objawowy. POChP jest chorobą nieuleczalną, zaś wszelkie działania lekarskie mają na celu spowolnienie procesu chorobowego i poprawę komfortu życia pacjenta.