Kwas moczowy jest końcowym metabolitem przemiany zasad purynowych, zaś jego stężenie zależy od tempa procesów syntezy i wydalania z organizmu.
Nadmierny wzrost stężenia kwasu moczowego (hiperurykemia) może mieć charakter pierwotny lub wtórny. Pierwotna hiprurykemia rozwija się w wyniku wrodzonych defektów metabolizmu, jak np. w Zespole Lesha-Nyhana (ok. 1% przypadków) lub zaburzenia sekrecji w kanalikach nerkowych (99% przypadków). Wtórna hiperurykemia jest wynikiem zwiększonej podaży niektórych związków, niedożywienia (wzrost syntezy kwasu na skutek rozpadu związków w organizmie), zburzeń funkcji nerek, czy masywnego rozpadu komórek w wyniku chemioterapii nowotworów (szczególnie chłoniaków NHL). Powikłaniami hiperurykemi mogą być atak dny mocznowej i uszkodzenie nerek.
Zatem wskazaniem do badania stężenia kwasu moczowego we krwi jest: diagnostyka dny moczanowej i kontrola jej terapii, diagnostyka chorób nerek, kontrola w przebiegu chorób rozrostowych, chemioterapii i leczenia cyklosporyną.