Bazylia pospolita (Ocimum basilicum L.), bywa również nazywana zwyczajowo bazylią wonną, bazylkiem ogrodowym, bazylijką zwyczajną, balsamem, bazyliszką polską – gatunek rośliny jednorocznej z rodziny jasnotowatych. Najprawdopodobniej pochodzi z tropikalnej strefy Afryki, ale obecnie już nie rośnie dziko, jest rośliną uprawną. Jej nazwa wywodzi się od greckiego βασιλεύς (basileus), czyli król, gdyż wierzono niegdyś, że tylko król może zerwać tę roślinę. W starożytnym Rzymie nazwa tego zioła Basilescus odwoływała się do bazyliszka. Bazylia była wówczas traktowana jako talizman przeciwko temu stworzeniu. Natomiast Libijczycy spożywali ją dla ochrony przed wężami i skorpionami.
Jako roślina lecznicza bazylia ma następujące działanie:
poprawia trawienie i ułatwia przyswajanie pokarmu – działa przeciwskurczowo, pobudza wydzielanie soku żołądkowego, działa słabo wiatropędnie przeciwzapalnie i przeciwbakteryjnie. Uważa się również, że działa ona przeciwdepresyjnie, poprawia nastrój i dodaje sił (działanie podobne do melisy). Stosuje się ją także w łagodnych zaburzeniach trawiennych, wzdęciach, przy niedoborze soku żołądkowego.
Ziele bazylii – Herba Basilici (ulistnione, ścięte w czasie kwitnienia i ususzone pędy) zawiera olejek eteryczny – olejek bazyliowy (0,5 – 1,5%) – ma bardzo silny, korzenno-kwiatowy zapach i lekko żółtawą barwę, jego głównymi składnikami są: metylochawikol, cyneol i linalol, eugenol, cytral, limonen, terpinen. Ponadto zawiera garbniki (5%), saponiny, flawonoidy, substancje gorzkie, olej tłusty zawierający oksykwasy tłuszczowe (kwas trionowy), sole mineralne i witaminy.