Skala depresji Becka (ang Beck Depression Inventory, BDI) jest to skala stosowana w diagnostyce depresji, autorstwa Aarona Becka.
Skala Becka składa się z 21 pytań, na które pacjent samodzielnie udziela odpowiedzi. Możliwe są 4 warianty odpowiedzi, które są inaczej oceniane, bowiem kolejne warianty odpowiedzi odpowiadają zwiększonej intensywności objawów, są zatem odpowiednio również wzrastająco punktowane od 0 do 3 punktów.
Poziom depresji obliczany jest z uzyskanej po zsumowaniu całkowitej liczby punktów. Istnieją różne normy, ale ogólnie przyjmuje się następującą punktację:
- 0-10 pkt – brak depresji lub obniżenie nastroju;
- 11-27 – depresja umiarkowana;
- 28 i więcej – depresja ciężka.
Przyjmuje się, że istotnym uzupełnieniem BDI jest zbadanie pacjenta przez specjalistę przy wykorzystaniu skali depresji Hamiltona.