Właściwości polifenoli zawartych w zielonej herbacie są już słynne nie tylko w kręgach medycznych. Wiadomo powszechnie, że dzięki swojemu silnemu działaniu przeciwutleniającemu, stanowią one dla nas ochronę, zmniejszają ryzyko między innymi chorób nowotworowych, a także chorób krążeniowych.
Zespół prof Emily Ho z Instytutu Linusa Paulinga Uniwersytetu Stanowego Oregonu stwierdził także, że to właśnie polifenole EGCG zwiększają liczbę regulatorowych limfocytów T, regulujących reakcje autoimmunologiczne.
Limfocyty T odpowiadają w naszym organizmie za reakcje immunologiczne, pomagając kontrolować pojawiające się w nim stany zapalne, podnoszą także skuteczność układu odpornościowego, jak również zmniejszają ryzyko wystąpienia nowotworów. Te właściwości są na tyle istotne, że od dawna już naukowcy starają się znaleźć lek, który pozwala uzyskiwać podobny efekt.
Leki, które mogłyby wywoływać podobne skutki, zawsze sprawiały naukowcom wiele problemów. Dotyczyły one przeważnie ich toksyczności i niebezpiecznych skutków ubocznych związanych z ich stosowaniem. Niestety skutki te przeważały cały czas nad możliwymi do uzyskania korzyściami.
Polifenole zawarte w tym popularnym, zwłaszcza na wschodzie, naparze mają oczywiście znacznie słabsze działanie, niż testowane dotąd leki chemiczne, ale wydają się obecnie najlepszym rozwiązaniem: nie dają skutków ubocznych, w przeciwieństwie do badanych w laboratoriach związków chemicznych.
Jeśli dodatkowo uda się w pewnym stopniu kontrolować wpływ tych polifenoli na liczbę limfocytów T, to istnieje szansa na uzyskanie możliwości generowania supresyjnych Treg, które można będzie zastosować do celów terapeutycznych. Pozwoliłoby to skuteczniej niż teraz radzić sobie z szeregiem chorób autoimmunologicznych.
