Zapalenie cewki moczowej (łac urethritis) jest to stan zapalny zlokalizowany w końcowej części dolnych dróg moczowych, wywoływany rozmaitymi czynnikami etiologicznymi, zwykle przenoszonymi drogą płciową. Wyróżnia się zapalenie rzeżączkowe (swoiste) oraz nierzeżączkowe (nieswoiste).
Do typowych objawów zapalenia cewki należy wyciek z cewki moczowej (czasem pojawiający się jedynie po uciśnięciu cewki), ból podczas oddawania moczu, niekiedy częstomocz oraz swędzenie zewnętrznego ujścia cewki moczowej. U kobiet możliwe są upławy, ale w około 50% przypadków przebieg jest bezobjawowy. Nie występują objawy ogólne (takie jak gorączka).
Obowiązuje leczenie partnerów seksualnych, zaś pacjentom zaleca się powstrzymanie się od kontaktów seksualnych do czasu wyleczenia.
W nierzeżączkowym zapaleniu cewki moczowej zaleca się doksycyklinę (2x 100 mg przez 7 dni) lub azytromycynę (jednorazowo 1 g). Leczeniem alternatywnym jest podawanie erytromycyny (2x 500 mg przez 14 dni) albo ofloksacyny (2x 200 mg lub 1x 400 mg przez 7 dni). Natomiast w zapaleniu rzeżączkowym wskazane są cyprofloksacyna (jednorazowo 500 mg), ofloksacyna (jednorazowo 400 mg) lub ceftriakson (domięśniowo – jednorazowo 250 mg).