Badanie słuchu pozwala na ocenę reakcji organizmu, powstałej w wyniku stymulacji dźwiękowej. Badania te dzielą się na badania subiektywne i obiektywne. Subiektywne badania słuchu wymagają aktywnej współpracy osoby badanej (od osoby badanej wymaga się świadomej informacji zwrotnej np. czy dany dźwięk jest słyszalny). Badania słuchu można także podzielić na badania progowe oraz nadprogowe. Badania progowe przeprowadzane są w celu określenia najcichszego możliwego do usłyszenia dźwięku, zaś w badaniach nadprogowych oceniana jest percepcja dźwięku powyżej progu słyszenia.
W najprostszym badaniu subiektywnym słuchu, ocenia się słuch za pomocą mowy potocznej i szeptu. Często stosowane są również stroiki, przy pomocy których przeprowadza się:
- ocenę symetrii słyszenia – próba Webera
- porównanie przewodnictwa kostnego u badanego i badającego przy założeniu prawidłowego słuchu u badającego – próba Schwabacha
- porównanie słyszalności stroika na drodze powietrznej i kostnej – próba Rinnego.
Do badań subiektywnych słuchu należą następujące badania:
- audiometria tonalna – często utożsamiana w mowie potocznej z badaniem słuchu
- audiometria wysokoczęstotliwościowa
- audiometria mowy – w postaci testów zdaniowych, audiometrii słownej lub testów liczbowych
- test wyrównania głośności
Natomiast do badań obiektywnych należą:
- audiometria impedancyjna
- tympanometria
- odruch z mięśnia strzemiączkowego
- test zanikania odruchu z mięśnia strzemiączkowego
- otoemisja akustyczna
- badanie potencjałów słuchowych wywołanych.