Medycyna estetyczna jest to dział medycyny, zajmujący się zapewnieniem wysokiej jakości życia ludzi zdrowych poprzez działania zapobiegawcze, zorientowane w dużej mierze na profilaktykę starzenia się skóry, w kolejnym etapie natomiast rekonstrukcyjne, mające odtworzyć stan sprzed tego procesu.
Poza problematyką starzenia medycyna estetyczna zajmuje się również korektą szeroko pojętych defektów estetycznych o rozmaitym podłożu, takich jak: blizny, zapadnięte policzki, zbyt małe piersi, miejscowa otyłość, cellulit, czy rozstępy i wiele innych, mogących wpłynąć na dyskomfort płynący z własnego wyglądu. W odróżnieniu od chirurgii plastycznej, medycyna estetyczna opiera się jedynie na pozachirurgicznych zabiegach. Zabiegi z zakresu medycyny estetycznej nie wymagają pobytu w szpitalu, są bowiem wykonywane ambulatoryjnie.
Medycyna estetyczna pojawiła się w latach 70-tych XX wieku, a za jej ojca uważa się endokrynologa Jean Jacques Legranda, który w 1973 r w Paryżu założył, pierwsze tego typu, Francuskie Towarzystwo Medycyny Estetycznej. Do Polski zaś dotarła w latach 90-tych XX w. Przy Polskim Towarzystwie Lekarskim powstała w tym okresie Sekcja Medycyny Estetycznej, pierwsza rodzima organizacja na rzecz popularyzacji medycyny estetycznej w środowisku medycznym oraz poza nim.
Pomimo, że kojarzona bywa ze specjalnością dermatologa, medycyna estetyczna tak naprawdę nie ma swojej specjalizacji, natomiast lekarzem medycyny estetycznej może zostać dokształcający się w tej dziedzinie lekarz każdej innej specjalności (internista, okulista, czy stomatolog).